Հրատարակումներ

femida

Ռոզա Հակոբյան

img_20200622_23...

      Մեր թերթի նախորդ համարներում խոսել ենք խանդի և վախի մասին։ Այս համարում կխոսենք հարգանքի մասին։ Հարգանքը այնպիսի հասկացողություն է, որը ակնհայտ չէ: Կարելի է հարգել անձնավորությանը, ով ունի ինչ-որ որակներ, ասենք՝ քաջությունը կամ համբերատարությունը: Կարելի է հարգել արժանիքները կամ առաջընթացը: Այդ զգացմունքը չի պահանջում գործողություն, այն ունի իր դրսևորման ձևերն ու գույները: Հարգանքը զգացմունքի հոգևոր պատասխանն է: Երեխան մինչև որոշակի տարիք քննադատաբար չի ընկալում տեղեկատվությունը: Երբ նրան ասում են՝ մեծերին պետք է հարգել, դա համարյա նույնն է, ինչ ասել, թե պապից պետք է վախենալ: Առաջանում է հակասություն պարտադրանքի և սեփական զգացողության մեջ: Օգնել և զիջել պետք է, դա վարքի կանոն է, իսկ զգացմունքը ինչ- որ «պառավի» հանդեպ հարգանք չէ, դա խղճալն է: Բոլորն էլ ցանկանում են հարգանք իրենց հանդեպ: Մարդիկ,ովքեր սպասում են հարգանքի, ունեն որակներ, որոնք հարգանք չեն պահանջում: Հորդորել հարգել, երբ չկան հավաստի փաստարկներ, այդ հորդորը մանիպուլիա
ցիա է և բերում է հակառակ գործողության, քանի որ երբ մարդը հասկանում է մանիպուլացիան, գործողությունը առաջացնում է հակադրություն: Հարգանք մարդու հանդեպ Հասարակության մեջ ձևավորվում է այնպիսի խումբ, որը կարծում է, թե կարող է ամեն ինչ համաձայնեցնել իր ցանկություններին. մեկը ուզում է իր գործը կատարելիս հերթի չսպասել. մտայնությունը / մենթալիտետը/ շատ դժվար է փոխվում: Իրար նկատմամբ ոչ հարգալից վերաբերմունքը ավելի արտահայտիչ է դրսևորվում ճանապարհին: Իրար շրջանցելու հարցում միմյանց խանգարում են, կռիվ են անում: Այդպես երթևեկում են այն մարդիկ, ովքեր պետք է ապացուցեն իրենց և ուրիշներին, որ իրենց մոտ ամեն ինչ լավ է: Նրանք տառապում են սեփական կոմպլեքսներով: Նրանք դեռ չեն հասունացել մինչև հարգանքը: Չի կարելի հարգել ինքդ քեզ ու չհարգել ուրիշին: Այն մարդը , ով ուզում է նսեմացնել ուրիշին, այդ մարդու ներսում կա մեծ անախորժություն, նա չի հարգում իրեն, նրա համար արժեք չի ներկայացնում ուրիշի արժանապատվությունը: Ինչքան ավելի է զարգացած անհատը, այնքան շատ է հարգանքը իր մոտ, ինչքան շատ են այդ մարդու մոտ արժեքավոր կողմերը , այնքան շատ են այդպիսի մարդուն հարգում: Ընտանիք Ընտանիքում մարդիկ հաճախ ունենում են տարբեր արժեքներ։ Ուստի հարկավոր է դիմացինի արժեքները կիսել ինչ -որ չափով կամ էլ ընդունել այդ տարբերությունը, եթե ուզում ես այդ մարդու հետ գոյատևել: Այստեղ առաջ է գալիս հարգանքը, որը նշում է սահմանը քո և զուգընկերոջդ մեջ: Կախումով հարաբերության մեջ հարգանք չկա, այնտեղ սահման էլ չկա: Այդտեղ կարող է լինել խղճալը ու սովորությունը: Հարգանքը պահանջում է, որ մարդը պետք է լինի հասունացած և ինքնահաստատված: Ընտանիքում հարգանք կարող է լինել այն դեպքում, երբ ամուսինները վերաբերվում են միմյանց որպես երկու հասունացած մարդու: Եթե հարաբերության մեջ չկա հարգանք, ուրեմն հոգեբանորեն հասունացած են ոչ բոլորը, եթե նույնիսկ ունեն թոռներ: Երեխա- ծնող Շատ ծնողներ ի սրտե համոզված են, որ երեխաները պետք է հարգեն իրենց: Արևելյան կուլտուրայի համակարգում դա դաս
տիարակության հիմքն է: Արևելքում սահմանափակումները ավելի շատ են, քան եվրոպական հասարակարգում: Հիմնականում դա վերաբերում է վարվելակերպին: Բայց հարգանքը հարաբերություն է, որը թելադրանքով ընդօրինակում ես անձնական օրինակով: Եթե ծնողը հարգում է մեծացող երեխայի սահմանները, ընդունում է նրա մասնակցությունը որոշումների մեջ, այդ դեպքում երեխան սովորում է հարգել: Երեխայի մոտ ձևավորվում է աշխարհը ճանաչելու հայացքը ընտանիքից և այն շրջապատը, որը ունի: Երեխան ուշ թե շուտ կսկսի գնահատել ծնողներին, նրանց անշահախնդրությունը իր հանդեպ: Ծնողները չեն կարող այդ իրավիճակը հսկել, նրանք պետք է արժանանան իրավունքին, լինեն հեղինակություն իրենց երեխայի մոտ: Հակառակ դեպքում հարգանք չի լինի: Ուրիշի հանդեպ հարգանքը հասունանում է երեխայի մոտ տարիքի հետ: Չափահաս դառնալով՝ երեխան նոր գիտակցություն է ունենում։ Հարգի՜ր քեզ Հարգանքը ինքդ քո նկատմամբ ոչ մի բանով չի տարբերվում ուրիշի հանդեպ փախադարձ հարգանքից: Այն առաջացնում է ներքին երկխոսություն, որի դեպքում ինքդ հասկանում ես քո ցանկությունները, արժանիքները անձնական սահմաններում, վարվում ես քո հետ այնպես, որ չդավաճանես սկզբունքներիդ: Քեզանից, ինչպես հայտնի է, չես փախչի: Հարգանք հասարակական կառույցներում Դա հեշտ է, պետք է ուղղակի հետևել օրենքին, «հետևել» և «հարգել» բառերի միջև իհարկե կա տարբերություն: Այս դեպքում հարգել՝ նշանակում է հետևել գիտակցաբար, եթե դա չի հակասում քո հոգոր արժեքներին, բայց մեզ մոտ հիմնականում օրենքին հետևելը թելադրված է վախով: Հարգանք աշխարհի հանդեպ Այն, ինչ երեկ արժանացել է հարգանքի, այսօր անտարբեր է: Սխալները պետք է ընդունել և ներել, նաև մեր սխալները: Հարգանքի արժանանում է առաջխաղացման գործունեությունը, ոչ թե դատարկ խոսքերը: Հարգանքը պետք է մարդկանց, որ ինքնահաստատվեն, ունենան սկզբունքներ և ամուր հիմք: Եթե մենք չսկսենք ապրել միմյանց հարգելով, ապա մենք կոչնչացնենք մեզ և աշխարհը:

                                                                                                                Հոգեբան- խորհրդատու՝ Մանուշակ Թովմասյան

image-1 75

     Ես սիրում եմ զբաղվել գյուղատնտեսությամբ: Այն իմ կյանքի անբաժանելի մասնիկն է: Գյուղատնտեսության շնորհիվ մեր բակը դառնում է գեղեցիկ: Ես և պապիկս զբաղվում ենք գյուղատնտեսական աշխատանքներով: Գարնանը մենք գրեթե ամեն շաբաթ ծառատունկ ենք անում, տնկում խնձորի, տանձի և բալի ծառեր: Դրանց բներին սկզբնական շրջանում կիր ենք քսում: Բայց որոշ ծառատեսակներ մենք չունենք. ես կուզենայի, որ մեր բակում աճեին թթենի, նռնենի և ծիրանենի: Բոլորս գիտենք, որ ամառը գեղեցկանում է բազմագույն ծաղիկներով: Ես և պապիկս աճեցնում ենք շատ ծաղիկներ, որպեսզի մեր բակը լինի էլ ավելի գեղեցիկ ու թթվածնով հարուստ և մեղուների համար պիտանի լինի, որ հավաքեն նեկտարը և իրենց հավաքած նեկտարով մեզ համար պատրաստեն համով մեղր: Իսկ արդեն գարնան վերջին շրջանում տատիկս սկսում է ցանել բանջարանոցային կուլտուրաներ. օրինակ՝ կաղամբ, ոլոռ, կանաչիների տեսակներ և այլն: Այդ ժամանակաշրջանում ես և մայրիկս մեր բակի հողամասում ցանում ենք կարտոֆիլը, որն էլ աշնանը ամբարում ենք և ապահովում մեր ձմռան ապրուստը: Գեղարքունիքի մարզի տարածքում չեն աճեցնում ձմերուկ, սեխ, սմբուկ և նմանատիպ մրգեր կամ բանջարեղեն: Կուզենայի, որ մենք աճեցնեինք ձմերուկ,
սեխ սմբուկ և այլն:

      Պապս միշտ պատմում է, որ եթե խնձորենու ճյուղը պատվաստենք տանձենու վրա, ապա կստանանք խնձորի և տանձի պատվաստ: Կամ եթե կարտոֆիլները իրարից հեռու ցանենք, ապա նրանք բազմանալու համար ավելի շատ տեղ կունենան: Նաև պատմում է, որ եթե բարենպաստ լինի եղանակը, կարկուտն ու քամին չփչացնեն բերքը, ապա այն ավելի առատ կլինի: Ես կուզենայի, որ մեր մոտ լինեին կարկտակայաններ: Գյուղատնտեսության մաս է կազմում նաև անասնապահությունը: Տատիկս ու պապիկս պահում են կովեր ու հորթեր, խոզեր ու խոճկորներ, հավեր ու հնդկահավեր, աղավնիներ, նապաստակներ և շուն: Ես շատ եմ սիրում կերակրել մեր կենդանիներին: Մեր կենդանիներից ամեն մեկն իր եկամուտն ունի: Օրինակ՝ երբ խոզը խոճկորներ է ունենում, մենք նրանց մեծացնում և վաճառում ենք, կամ եթե հավերը ձու են ածում, ապա մենք այդ ձվերը վաճառում ենք: Մեր կովերի շնորհիվ մեր տունը հարուստ է կաթնամթերքով: Տատիկս կաթից պատրաստում է պանիր, մածուն, թթվասեր, կաթնաշոռ կամ էլ ճաշատեսակներ: Իսկ մենք այդ ամենը ուտում ենք: Դե ինչ, այսքանով եզրափակում եմ իմ կարծիքը գյուղատնտեսության մասին: Եկեք աշխատենք միասին, չէ՞ որ աշխատանքն է գեղեցկացնում մարդուն:

Սարիբեկյան Սոֆյա

Գավառ քաղաքի Մ. Բունիաթյանի անվան

N 8 միջնակարգ դպրոց

aram manukyan

     Մեր պատմության ընթացքում ունեցել ենք շատ ու շատ մարտեր ու կռիվներ: Այսօր կխոսենք Վանի ինքնապաշտպանության մասին: Առավել կատաղի և անզիջում դիմադրություն է ցույց տրվում թուրք և քուրդ հրոսակներին Վան քաղաքում։ Հայ բնակչությունը հիմնականում կենտրոնացած էր Այգեստան /20 հազար հոգի/ և Քաղաքամեջ /2000 հոգի/ կոչվող թաղամասերում։ Ինքնապաշտպանությունը կազմակերպելու համար Այգեստանում ստեղծվում է Զինվորական մարմին, որտեղ ընդգրկվում են տարբեր կուսակցությունների անդամներ և ոչ կուսակցականներ՝ Արմենակ Եկարյանը (ղեկավար), Արամ Մանուկյանը, Կայծակ Առաքելը, Բուլղարացի Գրիգորը, Փանոս Թերլեմեզյանը և ուրիշներ։ Քաղաքամեջի Զինվորական մարմնի ղեկավար է ընտրվում Հայկակ Կոսոյանը։ Երկու թաղամասերն էլ բաժանվում են պաշտպանական շրջանների։ Փորվում են խրամատներ, կառուցվում են պաշտպանական ամրություններ։ Կանայք և աղջիկները զբաղված էին մարտիկների, հայ և ասորի գաղթականների համար հագուստ և պարեն հայթայթելով։ Երեխաները հանդես էին գալիս որպես կապավորներ Զինվորական մարմնի և դիրքերի միջև։ Նրանցից ոմանք մասնակցում էին մարտերին։ Կազմակերպվել էր զինագործական արհեստանոց, որտեղ վերանորոգում էին զենքերը և լիցքավորում փամփուշտները։ Այգեստանում ներքին կարգ ու կանոնը վերահսկելու համար կազմակերպվել էր ոստիկանական հսկողություն։ Վանի ողջ բնակչությունը մեկ մարդու նման դուրս էր եկել՝ կենաց և մահու
կռիվ մղելու թշնամու դեմ։ Վանի նահանգապետ Ջևդեթ բեյը քաղաքի հայության դեմ կենտրոնացրել էր հրետանիով և գնդացիրներով զինված 12 -հազարանոց զորք։ Այգեստանի և Քաղաքամեջի հայությունն այս ահռելի ուժին կարող էր հակադրել միայն վատ սպառազինված և 10 անգամ ավելի քիչ մարտիկներ։
1915 թվականի ապրիլի 7-ին թուրքերի հարձակումով սկսվում են Վանի ինքնապաշտպանական մարտերը։ Երկուստեք կատաղի հրաձգություն է սկսվում։ Վանեցիները հաջողությամբ հետ են մղում հակառակորդի գրոհները։ Հայերը կարողանում են ոչնչացնել թշնամու մի շարք դիրքեր և ամրություններ։ Թուրքական կանոնավոր զորքն ու քուրդ ելուզակները խուժճապահար թողեցին Վանը: Այդ հերոսամարտի շնորհիվ բնաջնջումից փրկվեց Վասպուրականի նահանգի հայությունը, որի թիվն անցնում էր 150 հազարը: Կազմավորվեց Վանի նահանգապետություն, որի ղեկավարությունը ստանձնեց Վանի ինքնապաշտպանական մարտերի կազմակերպիչ ու ղեկավար, հայ ժողովրդի արժանապատիվ ու հերոս զավակ Արամ Մանուկյանը: Ցավոք, Վանի նահանգապետությունը գոյատեւեց ընդամենը երեք ամիս: Բայց ինչպես բոլոր ինքնապաշտպանությունները, երբ չկա կանոնավոր զինամթերքի ապահովում, և կա ազգաբնակչության սակավություն, այն պարտվեց։ Վանի ինքնապաշտպանությունը մեր պատմության մեջ թողեց անջնջելի գաղափար բոլոր փոքրամասնությունների համար: Չեն լինում ազնիվ իմպերիաներ, նրանք իրարից տարբերվում են միայն՝ տարբեր ձևերով ոչնչացնելով փոքր ազգերին, և դա պետք է հասկանա յուրաքանչյուր հայ մարդ և սիրի իր լեռնաշխարհը ավելի շատ, քան Փարիզը, Լոս Անջելեսը, Մոսկվան կամ Ստամբուլը:

1+1 թերի խմբագրություն

img-c4e6defaccc...

Արփինե Մխիթարյան

img-adc44a7db2f...

Վահրամ Գրիգորյան

Մխիթարյաններ- Մխոն եկել է Մշո երկրից և բնակություն հաստատել Ռուսական կայսրության Հայկական մարզի Նոր բայազետ գավառի Բաշքյանդ գյուղում: Մխոն ունեցել է երկու որդի՝ Սիմոնը և Սարգիսը: Սիմոնը ունեցել է երեք որդի՝ Հունանը, Մարգարը և Մուշեղը: Հունանը որդի չի ունեցել: Մարգարը ունեցել է մեկ որդի՝ Հակոբը, Հակոբը ունեցել է մեկ որդի ՝ Մարգարը: Մարգարը՝ մեկ որդի՝ Հակոբը: Մուշեղը որդի չի ունեցել: Սարգիսը ունեցել է երկու որդի՝ Հարութը և Աշոտը: Հարութը որդի չի ունեցել: Աշոտը ունեցել է մեկ որդի՝ Սերյոժը: Սերյոժը ունեցել է երեք որդի՝ Մուշեղը, Սարգիսը, Աշոտը: Մուշեղը ունեցել է մեկ որդի՝ Աշոտը, Սարգիսը ունեցել է մեկ որդի՝ Սերգեյը: Սերգեյը ունեցել է մեկ որդի՝ Սարգիսը: Աշոտը մահացել է վաղ հասակում:
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Մխիթարյաններ- Գեղարքունիք գյուղի բնակիչ Պետրոս Մխիթարյանը ունեցել է չորս որդի՝ Խաչատուրը, Հայրապետը, Նահապետը և Սարգիսը: Խաչատուրը ունեցել է երեք որդի՝ Գեդևոնը, Գվիդոնը և Շմավոնը: Գեդևոն Մխիթարյանը ունեցել է մեկ որդի՝ Նորիկը, Նորիկը՝ մեկ որդի՝ Արսենը: Գվիդոն Պետրոսյանը ունեցել է երեք որդի՝ Հակոբը, Սամվելը և Սլավիկը, որը ապրում է ՌԴ-ում: Շմավոն Մխիթարյանը ունի մեկ որդի՝ Էդիկը: Գյուղում Մխիթարյանների մյուս ճյուղը՝ հորեղբայրները, հայտնի են Վարդանյան ազգանունով՝ Հայրապետը, Նահապետը և Սարգիսը: Հայրապետի որդիներն են Ենոքը, Սանասարը և Վանիկը: Ենոքը ունեցել է մեկ որդի ՝ Գևորգը: Վանիկը մեկ որդի՝ Հայկը: Սանասարը ունեցել է երեք դուստր: Նահապետը ունեցել է երկու որդի՝ Դերենիկը և Հակոբը, Դերենիկը ունեցել է երկու դուստր, Հակոբը՝ երկու որդի, որոնք բնակվում են Նորատուսում, իսկ Սարգիսը մեկ որդի՝ Ավետիքը: Հորեղբայրներից մեկ ճյուղը կրում է Խաչատրյան ազգանունը՝ Անդրանիկ Խաչատրյանը, որը ունեցել է երկու որդի՝ Հարազատը, Վարազդատը / Միրզոն/: Հարազատը ունի չորս որդի՝ Ազատը, Կարապետը, Գևորգը և Արայիկը։ Ազատն ունի մեկ որդի՝ Նարեկ, Կարապետն ունի մեկ որդի՝ Արտյոմ, Գևորգն ունի երկու որդի՝ Ռուստամ և Գոռ, Արայիկն ունի մեկ որդի՝ Արսեն։ Վարազդատն ունի երկու որդի՝ Անդրանիկ և Արայիկ, Անդրանիկն ունի երկու որդի՝ Վարազդատ և Հայկ, Արայիկն ունի երկու որդի՝ Գոռ, Նարեկ։

Ուղղում- Մեր թերթի նախորդ համարի «Ով ենք մենք» հոդվածում տեղ է գտել անճշտություն. «Նորիկը ժառանգ չունի» արտահայտության փոխարեն պետք է կարդալ` Նորիկը ունի դուստր: Հացում ենք ընթերցողների ներողամտությունը:

img-d9fe5db087e...

    Մեր մեծերի հետ զրույցը միշտ էլ անցնում է հետաքրքիր. հասկանում ես,որ նրանցից շատ բան ունես սովորելու, նրանց ամեն մի խոսքը, խրատը քեզ համար կարևոր են: Սոֆիկ տատիկը, իմանալով իմ այցելության մասին, գաթա էր թխել: Այն իսկապես շատ համեղ էր, նա ինձ տվեց նաև բաղադրատոմսը: Սոֆիկ տատիկը ավանդապաշտ, աշխատասեր, մաքրասեր և, իհարկե, լավ խոհարար է: Նա 82 տարեկան է, սակայն տարիքը չի խանգարում, որ խոհանոցում իր մշտական եփել-թափելով զբաղվի. հաճույքով է պատրաստում թոռների համար: Նա շատ լավատես է, չնայած նրան , որ դժվարին կյանք է ունեցել, բայց իր մեջ մեծ ուժ է գտել և հաղթահարել դժվարությունները ու շարունակել է դրական հայացքով նայել աշխարհին և շրջապատին: Նա սիրում է կարդալ և շատ ուրախացավ, որ մեր գյուղում դպրոցահասակ երեխաները մասնակցություն ունեն թերթի հրատարակման գործում: Նա ուրախ էր, որ իր շրջապատի երեխաները կրթության նկատմամբ ձգտում ունեն և խելացի մարդ դառնալով՝ կարող են փոխել աշխարհը: Կրթության արմատները խորն են, իսկ պտուղը քաղցր է: Սոֆիկ տատիկը հիշեց իր դպրոցական տարիները և համեմատեց ներկա հնարավորությունների հետ: Նա ափսոսում էր, որ հնարավորություն չի ունեցել՝ կրթությունը շարունակելու: Նա նշեց, որ ժամանակին հարգանքը ուսուցչի և գրքի նկատմամբ շատ մեծ էր, բայց հիմա դա չի զգում, քանի որ հարգանքը մեկը մյուսի նկատմաբ պակասել է, բացի նյութականից, ուրիշ ոչինչ չի հետաքրքրում մարդկանց, իսկ դա լավ չէ: Նորաթուխ ջահելները չեն ընդունում խորհուրդներ, երբ ուզում ես մի բան զգուշացնել կամ ուղղակի ասել, նրանք պատասխանում են, որ ամեն ինչ գիտեն. դե նրանք ,,ամենագետ են,,: Բայց ասում է, որ գյուղական միջավայրում դեռ պահպանված է հարգանքը մեծերի և շրջապատի նկատմամբ: Նա ուրախ էր, որ իր թոռները, բացի համակարգչից օգտվելուց, նաև դպրոցում կկարողանան մասնակցել թերթի նյութերի հայթայթմամբ և, իհարկե, կսկսեն գրքեր կարդալ: Նրա հետ շփումից ես հասկացա, որ մարդ ինչ տարիքում էլ լինի, ունի կյանքի մասին իր պատկերացումները, որոնք այն ավելի բովանդակալից ու սիրելի են դարձնում:

Արփինե Մխիթարյան

    Ծնողներիս հետ զրուցելիս հաճախ անդրադառնում ենք իմ ապագա մասնագիտությանը: Թե՚ մայրիկս և թե՚ հայրիկս համընդհանուր կարծիք ունեն իմ մասնագիտական կողմնորոշման հարցում: Մայրս կարծում է, որ լավագույն մասնագիտությունը բժշկությունն է: Մայրս նաև ասում է, որ բժշկուհի դառնալը իր մանկության երազանքն է եղել, բայց քանի որ իրեն հնարավորություն չի տրվել՝ բժշկությամբ զբաղվելու, ցանկանում է, որ դա լինի իմ ապագա մասնագիտությունը։ Բոլորի խորհուրդները լսելով՝ մի պահ կանգ առա հոգեբանության վրա, հետո հասկացա, որ դա իմը չէ։ Ես ուրախ եմ, որ ծնողներս հարգում են իմ ընտրությունն ու նախասիրությունները և գիտակցում են, որ իրենց երեխան չպետք է դառնա իրենց չիրականացված երազանքներն իրականացնողը: Հիմա մասնագիտություն ընտրելու հարցում ես լսում եմ հիմնականում իմ նեքին ձայնին, և այն ինձ հուշում է, որ ապագայի համար լավագույն մասնագիտությունը թարգմանչուհի դառնալն է: Որքան էլ հարգեմ ծնողներիս խորհուրդը, միևնույն է, իմ ապագան ես եմ կառուցում, իհարկե, նրանց օժանդակությամբ: Մասնագիտությունը կյանքի մնացած տարիները ձևավորող առօրյան է: Այնպես որ ընտրի՜ր այն, ինչը քեզ հոգեհարազատ է: Իսկ ինձ հոգեհարազատ է թարգմանչուհու մասնագիտությունը:

Լուսինե Առաքելյան

image-1 771

ԿՐԻ՚Ր ԴԻՄԱԿ, ՓՐԿԻ՚Ր ԿՅԱՆՔԵՐ

image-1 76

«1+1» դպրոցական  թերթի խմբագրությունը անցկացնում է մրցույթ կարճամետրաժ հետաքրքիր տեսաֆիլմերից /1 րոպե տևողությամբ/` «դու ինքդ ռեժիսոր ես» խորագրով: Տեսագրված ֆիլմերը կարող եք ուղարկել  zgօԱյս էլ-փոստի հասցեն ծածկագրված է թափոնափոստի բոթերից։ Այն տեսնելու համար անհրաժեշտ է միացնել JavaScript։ հասցեին

Խմբագիր և համարի պատասխանատու՝ Ռոզա Հակոբյան Տպաքանակը՝ 500 Հեռախոս՝ 093919658: Էլ. փոստ՝ Այս էլ-փոստի հասցեն ծածկագրված է թափոնափոստի բոթերից։ Այն տեսնելու համար անհրաժեշտ է միացնել JavaScript։ Կայք էջ` 1եւ1.հայ
«ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Գեղարքունիք գյուղի միջնակարգ դպրոց» ՊՈԱԿ Հասցե՝ Գարեգին Նժդեհի փ. 1 Փոստային դասիչ՝ 1207 Թողարկման օրը՝ 27. 06. 2020 թ.