Ինձ համար միշտ երազանք է եղել արվեստագետ դառնալը.  կապ չունի ոլորտը , կարևորը արվեստին տիրապետելն է։Այն իր մեջ մի անբացատրելի ուժ ունի,որով գրավում է մարդկանց։ Եվ վերջի վերջո,արվեստը կյանքում է,իսկ կյանքն` արվեստում։
Արվեստն իսկական հրաշք է։Այն օգնում է մարդկանց` առանց խոսքերի արտահայտել իրենց ապրումներն ու ցանկությունները։Յուրաքանչյուր արվեստ արտացոլում է  արվեստագետի կյանքը։
Ըստ իս՝ նկարչությունն ամենագեղեցիկ արվեստն է։ Այն ունակ է նույնիսկ կանգնեցնել ժամանակն ու հավերժացնել  ակնթարթն իր կախարդական գույներով։ Նկարիչները փորձում են հավերժացնել այն ակնթարթները, որոնք ուզում են միշտ տեսնել ու վերապրել։Նկարիչների կյանքը շատ գունեղ է արտաքինից , բայց ինչպիսին է այն իրականում։
Պարն ամենափոփոխական արվեստն է։Այն ունակ է ամենանուրբ ու հեզաճկուն պարից վերափոխվել ու դառնալ բուռն ու աշխույժ պարի ընդամենը մեկ ակնթարթում։ Պարի յուրաքանչյուր տեսակ մի ապրում է, մի ուրախ կամ տխուր պատմություն, որը կարող ենք գտնել մեր կյանքի էջերից մեկում թաքնված։
Պարողները միշտ ժպտում են բեմին կանգնած,բայց արդյոք նրանց ժպիտն իրական ու անկեղծ է...
Երգն ամենանուրբ արվեստն է։ Այն ունակ է դիպչել մարդու սրտի լարերին։
Կան երգեր,որոնք մեզ ստիպում են ուրախանալ ամբողջ սրտով, կան երգեր,որոնք ստիպում են տխրել, երբեմն` նույնիսկ անպատճառ։ Երգիչներն այնքան գեղեցիկ են կատարում   երգերը, որ թվում է, թե  նրանք կյանքում ամեն բան  կատարում են այդպես գեղեցիկ...
Թատրոնն ու կինոն բարձրագույն արվեստ են։ Դերասաններն այնպիսի հմտությամբ են կերտում իրենց բաժին հասած դերը, կարծես իրենց կյանքն են ներկայացնում հանդիսականին։ Նրանք մի դրվագում հոնգուր֊հոնգուր լաց են լինում, իսկ հաջորդ պահին սկսում քահ֊քահ ծիծաղել։ Հարց է ծագում, մի՞թե դերասանները միշտ դեր են խաղում ու ստում մարդկանց...
Սակայն արվեստի այս հրաշք գործերից զատ, արվեստանոցներում իսկական քաոս ու խառնաշփոթ է, ինչպես մեր կյանքում։Չէ որ գրականությունը, նկարչությունը, պարը, կինոն և նույնիսկ մեր կյանքը պատուհանից այն կողմ երազանք են, իսկ այս կողմում` իրականություն։

Օֆելյա Պետրոսյան

Գանձակի թիվ 2 միջնակարգ դպրոց 12-րդ դասարան